Սարաջևաներ
##plugins.pubIds.doi.readerDisplayName##-:
https://doi.org/10.58580/18290019-2022.1.62-12Բանալի բառեր-:
տավիղ, Սարաջևաներ, Նատալյա, Կիռա, Գնեսինների անվան ռուսական երաժշտական ակադեմիա, մանկավարժություն, Արամ Խաչատրյան, ստեղծագործություն, կատարողական արվեստԱմփոփում
Հեղինակ՝ Գայանե Մնացականի Հարությունյանը սովորել է Նատալյա Պոպովա-Սարաջևայի դասարանում, այնուհետև ասպիրանտուրան Կիռա Սարաջևայի ղեկավարությամբ Մոսկվայի Գնեսինների անվան ռուսական երաժշտական ակադեմիայում և իր հուշերն է ներկայացնում հոդվածում՝ Սարաջևաների երեք սերունդ տավղահարների մասին։ Հոդվածագիրն ադրադառնում է ոչ միայն նրանց կատարողական արվեստին, այլև մանկավարժական գործունեությանը՝ դասավանդմանն ու մեթոդաբանությանը։ Հեղինակը՝ կիսվում է իր հուշերով գնահատանքի արժանացնում նրանց դերը հայ արվեստում և մշակույթում։ Աշխարհահռչակ հայ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանն իր բազմաթիվ ստեղծագործություններում օգտագործել է տավիղ նվագարանը՝ թե՛ սիմֆոնիկ, թե՛ բալետային և թե՛ մենանվագ: Օրինակ է բերում Ա. Խաչատրյանի երաժշտական ժառանգության մեջ առանձնահատուկ տեղ գրաված «Ձոն ուրախության» սիմֆոնիկ պոեմը` գրված ջութակահարների անսամբլի, երգչախմբի, սիմֆոնիկ նվագախմբի, մեներգիչների և տավիղների համար, որտեղ կոմպոզիտորը ներառել է 12 տավիղ:
Հղումներ
Հարությունյան Գ. Մ., Տավիղը իմ կյանքում, //Երաժշտական Հայաստան, 1 (2) 2000 թ.
Haruthyunyan G. M, Arfa in my life, //Musical Armenia, 1 (2) 2000